geçen postumda burada bahsettiğim üzere
minik kuzularımın aşı günü geldi çattı. sabah cafeye her zamanki gibi gittiğimde ufaklık
beni kapıda karşıladı. sabah mırıldanmalarımızdan sonra kardeşin nerede? hadi hazırlanın
derken " gel pisi pisiler" başladı. tombişimden ses yok..
karşı komşum çıktı cama ve acı haberi verdi. dün akşam ben çıktıktan sonra tombişime araba
çarpmış ve sizlere ömür :((((
öyle bir yıkıldım ki göz yaşları sessiz sessiz içime aktı.
ufaklığı aşı saatine kadar cafeye kapattım.
meğer benim miniğim bu yüzden ağlıyormuş, bende aşıya gideceğini hissetti de korkudan ağlıyor sanıyorum..
öğlen aşımız yapıldı :(
Cem'oma haberi vermek o kadar zor oldu ki. Adamcağız uzakta..
Haberi aldığında o da yıkıldı ve hiç tereddütsüz ufaklığı eve alacağız diye tutturdu..
nasıl olur? nasıl yaparız? evde kaplumbağamız Adrian var, biz işteyken kedicik yalnız kalır,
biz nasıl tatile gideriz? kime bırakırız???
sorular sorular tüm gün düşün, taşın, kaşın en son ufaklığın yola atladığını gördüğüm an
hiç düşünmeden ben de gelen arabanın önüne attım kendimi. bir de baktım ben kararımı vermişim
bu ufaklığı sokakta bırakamazdım..
akşam iş çıkışı en yakın pet shopa gittim.. kafesini, kumunu, ilk etapta gerekli tüm teçhizatı kaptığım gibi
kızımızı eve getirdim..
şimdilik 2-3 gün kapalı balkonda kalacak kızımız zira parazit aşısı oldu temizlenmek için birkaç gün beklememiz gerekiyor. sonrasında muayenesi, temizlik-bakımı ve kalan aşıları
yapılıp evin her köşesini keşfe çıkabilecek :))
bu arada Cem meraktan ve heyecandan çatlıyor. zırt pırt telefon açıp kızı soruyor..
sonunda isimde koyduk kızımıza, (alt dudağı pembe olduğu için)
PEMBO..
ailemize hoşgeldin Pembocum :)
maceramız yeni başlıyor, haftasonu kızımla başbaşayız..
hepimize eğlenceli tatiller...
PS: bu arada kedi bakımı konusunda deneyimli blog dostlarından yardımlarını bekliyorum.
kedi maması markası konusunda, şampuan, oyuncak vs. seçiminde bana yardımcı olursanız çok sevinirim...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder