25 sene beraber yaşadıktan sonra evlenip evden ayrılsak ta anne-baba ocağının yeri ayrı oluyor. Şımarabildiğim, nazımın daimi geçtiği yer onların yanı.
Neyse yılbaşı bahane torunlar şahane sloganıyla annemle babam eve döndüler bu haftasonu. Torun olunca pabuç dama atılıyormuş bu bir gerçek. Sen zannediyorsun ki sen evlatlarısın, senin yerin ayrı, ilk gözağrısısın yada onlar yokken sen vardın..Amaaa kocaaa bir yalan bu! Torun evlattan tatlı oluyormuş. Yoğun programlarının ardından ve 1 aylık hasretten (bayramda biz gitmiştik İstanbul'a vee seneler sonra tüm aile; ablamlar,annemler ve biz bir aradaydık vee süperdi) sonra bu sabah kahvaltıda annem ve babamla buluştuk. Anneciğim çayı mis gibi demlemiş, sokak simidini de almış.
Sucuk, reçel ve nutellayı da biz götürdük.(onlar şeker hastası olduğu için bu gibi gıdalar aslında yasak ama ayda yılda bir kereden bişi olmaz)
Kallavi soframızda; peynir çeşitlerimiz; tulumu, kaşarı, ezinesi, tuzsuz dil peyniri, zeytinlerin siyahı çiziği, domatesi, biberi, ben rafadan yemiyorum diye omletim..Hmmmm bir güzel oturduk, afiyetle yedik, sohbet muhabbette üzerine kaymak oldu...
Annemlerden ayrıldıktan sonra da Türközü pazarına gittik Cem'le. Allahım pazara gitmeye bayılıyorum, herşey rengarenk, tüm meyve-sebzeler taptaze ayıklanmış. CemRe Cafe'nin haftalık menüsü için kuzu ıspanaklar, sebze çorbası için kerevizler, havuçlar,patatesi-soğanı, sarmalık lahanayı ve mis kokulu mandalina ile anamur muzunu da attık sepete...ver elini sıcak yuvamız. malum bugün pazar ve bizim dinlence günümüz. her zaman ki gibi çamaşır işini hallettik ve kendimizi koltuğumuza attık.. şimdi biraz kitap keyfi.. Bab-ı Esrar iyice sarmaya başladı malum..
Hepinize ailenizle geçireceğiniz sıcacık 2010'un son pazar keyfini diliyorum...
:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder