hani eskiler derler ya " bu oğlan okumaz, bundan adam olmaz, bu kız ne zaman akıllanacak" diye..
al benden de o kadar! benden adam olmaz arkadaşlar. ne zaman akıllanırım onu Allah bile
bilemiyor son zamanlarda sanırım.. ne olacak benim bu iyi niyetim??
aman kimse kırılmasın, kimse zor durumda kalmasın derken tam bir koşturmacanın içinde
buluyorum hep kendimi. nerden mi çıktı bunlar şimdi?? tabii ki neredeyse son 1 aydır
buralara uğrayamamamın sebebinden. oraya koştur, buna yardıma git, onuda yaparım
bunada yetişirim derken bağışıklık sistemim çöktü çökecek, alarm vermekte.
son haftalarda elemanımın yokluğu aynı dönemde Cem'imin iş seyehati derken annemlerin
yazlığı tamiratına gidişi tam bir YALNIZLIK içinde boğuldum. ne zaman yalnız kalsam şöyle
bir kafa dinlemek bir yana totom 2 dakika yer göremez oluyor :) sanki gizli bir kamera beni
takipte ve yardımcı olacak kimseler yokken, millet saklandıkları köşeden çıkıp "Ceeee bana
şu lazım, bana bunu yapar mısın? ahh pişirsen de yesek, bana da getir nolluurr" diyor. Ehh
be kardeşim çevrem insan doluyken siz nerelerde saklanıyordunuz? diyesim geliyor. aslında
şikayetim yok çalışmayı seviyorum hele işimden bu kadar keyif alırken yaptığım iş beni
zorlamıyor da her yere her işe yetişmek beni kasıyor. gene de Allah iş versin diyorum hep :))
ne zamandır gönül rahatlığıyla şöyle demlisinden çayımı alıp sizleride takip edemedim,
yaptıklarımıda paylaşamadım. her defasında daha sık burada olacağım diye kendime söz
versemde sözümü tutamamak çok fena :((
neyse onca koşturmaca sırasında boş durmadım pişirdim, gezdim, yedim içtim sıra size
anlatmaya geldi. malum geçen (geçen) haftasonu Anneler Günüydü. (tüm annelerin gününü
kutluyorum)
bende güzeller güzeli bir kız annesi olarak bu sene birçok tebrik telefonu aldım :))
benim kızım 4 ayaklı sıcacık bir dost Pembo.. (daha önce bazı maceralarını burda
paylaşmıştım)
aslında böyle özel günlere karşıyım genede anneler günü adı altında ailecek pazar öğlen
yemeğe gittik eyyy Ankaralılar duyun sesimi
Ankara'da bahçe içinde yeşile doyabileceğiniz bir mekandan bahsedeceğim size.
gidecek yer yok diye hayıflanmayı bırakalım artık. bizim ailelerimiz has Ankaralı
olarak senelerdir özel günlerde, bayramda düğünde cenazede her daim Tava sipariş edilir.
bakır tenceresi içinde mis gibi pişmiş eti ve et suyuna yapılan pirinç pilavı davet yemeğidir.
sahiplerini anneannemiz taaa Samanpazarı günlerinden tanır. bu 3 kuşak tavacıyı herkes
bilmez. dışarda "Tava" adı altında başka tarz yemek bulmanız mümkün. eğer benim gibi et
sever biriyseniz mutlaka denemelisiniz. 3. kuşaktan amcam Mühye köyüne doğru bir
yerlerde kendine bir bahçe kurmuş. yeşiller içinde tertemiz havasına, yayık ayranına
doyamayacağınız bir yer. kapalı mekanıda var. ayrıca hafta sonları köy kahvaltısı-gözlemede
yapılıyor. birde en meşhurundan mantarlı pideleri var ki hımmm...
nerde bu anlattıklarının fotoğrafları derseniz beynime kazıdım maalesef çünkü açlıktan ve
sohbetten kendimi öyle kaybetmişim ki resmetmeyi atlamışım pardon :))
geçen yazımda bahsetmiştim eşimin turu başlıyor diye. dün sabah yolcu ettim onu. başladı mı
yine ayrılık ve gün saymalar :((
neyse geçtiğimiz dönemlerde neler neler pişirdim?
öncelikle Apple Pie'la (Elmalı Turta) başlayalım. daha önce bahsettiğim üzere kurabiye
hamurundan yaptığım bu turta çok tuttu :))
sonrasında sevgili Cem&Re Cafe dostu Gökçen Hanım'ın güzeller güzeli kızı Mina'nın diş
buğdayı kurabiyeleri hazırlandı.
geçen haftasonu ise sevgili yeğenimiz Tolga'nın yaş günü partisindeydik. ona özel onun
sevdiği kol böreklerinden yaptım.
görüşemediğimiz günlerde anlayacağınız üzere zamanımın çoğunu mutfakta geçirdim.
yorgunluk bir yandan birde üzerinize afiyet gribimsi halimle ayakta durmaya çalışıyorum..
araya çok zaman girince postta biraz uzun oldu ama bu seferlik idare edin beni, dilim şişmiş
anlatmayı, paylaşmayı özlemişim :)
keyifli ve sağlıklı haftalar olsun hepimize...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder