33 yaşıma geldim hayatımda mahkeme salonunu görmek, şahitlik yapmakta
varmış kaderimde..
bu yaşıma kadar kendimce ilginç sayılacak deneyimlerim oldu elbet ama bu sefer
konu ve konuklar benim dışımdaydı. mesleğim gereği birçok değişik
karakterde insanla tanıştım. sosyolojik araştırmam süresince il il,
köy köy gezdim her yaştan her cinsiyetten insanla sohbet ettim.
köy yaşımını kokladım, okumuş dayak yiyen kadınlarla dertleştim,
cezaevine girip hükümlülerle anket yaptım..
ama bu sabah çok yakın bir dostumun boşanma davası için mahkeme salonunun
soğuk havasınıda soludum. kim isterki büyük bir heyecanla başlanılmış bir yolculuğu bitirsin.
kim isterki kurulan çekirdek bir ailenin trajik sonunu görsün.
sonunda bunu da yaşadım.
sabah adliyeye giderken (günlerdir içinde bulunduğum gerginlikten) anneciğimin
sesini duymak, desteğini hissetmek için onu aradım
telefonda bana "hayatta herşey bir tecrübe kızım kaderinde bu tecrübeyide yaşamak varmış,
Allah yardımcın olsun" dedi.
gerçektende hayatımızda her anımızda, her nefesimizde bir tecrübe ediniyor, farklı dersler alıyoruz.
her yeni gün yeni birşey daha öğretiyor hayat bize...
bugünde benim payıma düşen ders; hiç bir insanı tanıdığını sanma gün gelir çıkarı için o insan
yalanda söyler, sana düşmanda olur yaptığın iyilikler, paylaşımların
toz olur uçar gider.
ben ve eşim bu boşanma davasında başından beri her ne kadar taraf olmak istemesekte
yaşanılan süreç ve yapılan haksızlıklar bizi yakın dostumuzun tarafında olmaya zorladı.
severek isteyerek evlenen bu çift şuan kanlı bıçaklı düşman oldu. nerde kaldı verilen
sözler, edilen yeminler??
insanın sevgisinin bitmesini anlarım ama yaşananların, paylaşılanların, zamanındaki sevginin
ve saygının (tabii varidiyse) hatırına herkes çantasını alıp gitmeyi, tokalaşıp yollarını ayırmayı bilmeli.
tabii bu benim hayata ve sevgiye bakışım sizler bana katılır mısınız bilemem..
mal-mülk kavgasına girmenin, kavgaya tutuşup hakaretlerin havada uçuşmasına ne gerek var?
bu ilk deneyimimde (umarım ilk ve son olur) gerginliğim hat safhadaydı.
zamanında arkadaşım dediğim, evime alıp ekmeğimi paylaştığım insanın bir canavara dönüştüğünü
görmek, düşmanca bakışlarıyla beni küçümseyen tavırlarını görmek beni üzdü.
sonuçta zamanında ailesini kurtarması için her türlü yardımı yapmış biri olarak ben gördüklerimi anlattım bugün salonda..
diğer şahitlerin ise yemin etmelerine karşın gözünün içine baka baka yalan söylemelerini
ağzım açık izlemek zorunda kaldım.
yazık insan biraz medeni olmalı, sevdiği gibi ayrılmasınında bir adabını bilmeli.
bugün anladımki ben çok iyi niyetliymişim. herkesi kendim gibi sanıp
arkadaşlığımı, evimi, sırlarımı, kendimi, hiç de değmeyecek insanlara boşuna açmışım.
zamanımı boşa harcamış, gereksiz insanları hayatıma dahil etmişim.
ama her şerde bir hayır vardır derler ya Allah'tan gerçek yüzünü çabuk gösterdiki bu kız hayatımızdan
biran önce çıktı. kendimizi hafif hasarlarla kurtarmışız.
haaa soracak olursanız mahkeme daha sonuçlanmadı. hakim bu 2. duruşmayıda erteledi.
bu dava daha çok uzun sürer zira kızımız kendine bayağı yüklü bir değer biçmiş
maddi-manevi tazminatların yanı sıra nafaka, para gibi talepleri var.
sevgili dostumuzun hakkında hayırlısı diyorum..
kendi adıma manevi açıdan yıpratıcı bir gün daha geçti.
ama doğrunun ve haklının yanında olmanın huzuru içindeyim...
12 yorum:
tatlım ilk başlığı görünce sen sandım yüreğime iniodu ya
ynede üzülüo insan canm km evliliği btsn die başlar ki dmiii
ii niyet konusunda sana katılıorm ben de öleym ona buna anlat snra pişman ol artık gereksz insanları hayatıma sokmuorm böle daha mutluyum
Arkadaşının hakkında hayırlısı olsun canım,
zor bir deneyim olmuş senin içinde
insanız ve herşey bizler için..
hep iyi şeyler olmuyor maalesef hayatımızda, bu da kötülerden biri. yapılacak tek şey, ders alıp devam etmek canım, umarım Allah bir daha yaşatmaz bu tip şeyler size...
pembe mor alg; korkuttum mu seni tatlım pardon :) haklısın kimse bitsin diye başlamaz evlilik yolculuğuna ama madem biticek başladığı gibi saygı çerçevesinde bitirilsin..
ahh bir becerebilsem bende hayatıma gereksizleri sokmamayı. belki birgün :)
Adsız; hoşgeldin ismini yazmadığın için adsız diye hitap ediyorum maalesef..gerçekten herşey insanlar için napalım bunuda yaşamak varmış :)
Selin; aminn canım bir daha yaşamayız inşallah..dediğin gibi ders almalı insan, iyide kötüde hayatın bir parçası..
Selam Cemre hanım.Bende bahsi geçen arkadaşlarınz gibi bu tarz olaylar atlattım.Hoş durumlar değil ama yaşamış biri olarak siz o evin içinde neler yaşanmıştır bilemezsiniz.Sizin bilebileceğiniz anlatılan yada tesadüfen denk gelişleriniz kadar olabilir.Bu tip durumlarda iki tarafta maalesef en çok çevre tarafından yıpratılıyor kadın erkeğin erkek kadının tarafınca canavar gibi görünüyor.Ama benden size ve bu tip olaylara böyle yaklaşan insanlara nacizane küçük bir tavsiyem var lütfen insanları farklı ifadelerle yargılamayın.Bilin ki bu süreçte tek kaybeden taraf ayrılma sürecindede olsalar eşlerdir.Gerisi fasa fiso.Daha olgun ve bir bayan olarak tek taraflı düşünmemenizi beklerdim.Umarım bakış açınızı birazda olsa değiştirirsiniz.
Yazdıklarınızı okuyunca hayat işte dedim. Anneniz ne kadar doğru söylemiş, hepsi bir tecrübe işte.
Kimse ayrılmak için evlenmiyor tabi, zaman ve yaşananlar insanları o sona götürüyor. Burda önemli olan, birbirini severek evlenmiş iki insanın, ayrılırkende bir zamanlar neler yaşadıklarını düşünerek ayrılmaları.
Hoşgeldim.
İnsan böyle tecrübelerle farkediyor aslında doğruluğun nasıl bir erdem olduğunu ve bunu BUGÜN hala inatla ruhunda barındıran insanların çok az rastlanır olduğunu. Çok acı tecrübelerle öğreniyor ne yazık ki..
Keşke hiç bir yuva yıkılmasa; fakat hiç bir şey kalmamışsa elde saygısızlıktan çirkinlikten gayrı; yollar ayrılsın.. Yer gök inlermiş her bir yuva dağıldığında.. Her şeyin hayırlısı.
Aslı; haklısın canım kimse ayrılmak için evlenmiyor ama maalesef MEDENİ olmayı başaramadık hala.boşanmakta evlenmek kadar doğal bir süreç bu süreçte eski yaşananlar unutulmamalı bencede :)
Bayanguş; Hoşgeldin sefalar getirdin :)
doğruluk gibi birçok erdemi yitirdiğimiz şu günlerde insan böyle tecrübeleri yaşayınca haline şükrediyor..ne kadar acı olsada yürümüyorsa bitirmek (tabii saygı çerçevesinde) en doğrusu canım..
Adsız; adsız bırakılan yorumlardan çok rahatsız oluyorum çünkü size nasıl hitab edebileceğimi bilemiyorum. öncelikle hoşgeldiniz :)
sizinde benzer bir durum yaşamanıza üzüldüm ama geçmiş olsun.tabi kimse kimsenin özel hayatını, ev yaşamını bilemez ama unutmamamız gereken o ki hiç bir ilişki mükemmel yada kusursuz olamaz nasıl hiç bir insan mükemmel değilse. tesadüfen denk geldiğim terbiyesizliklerinden sonra bu bayanın evdeki halini görmedime şükrediyorum. tarafsız olmasaydım en başından bu bayanın yanında olup, evliliğini bitirmemesi için destek olmazdım.ama görünen o ki bazı evlilikler mantık ve maddi hesapların evliliği olabiliyor. bu bayanda sevgi için değil çıkarları için evlenmiş biri olarak boşanma sürecinde de kendine değerler biçip işi çirkinleştiriyor. olgun ve medeni bir bayan olarak hemcinsimden utandığımı belirtmeliyim. bende sizin yaşadıklarınızdan etkilenip paylaştığım bu ilişki hakkında tarafsız olmanızı beklerim...
sevgiler..
Yorum Gönder