isyankarım, öfkeliyim ve yorgunum...

Günler oldu yazamayalı...

Geçen hafta griple, sosyal aktivitelerle geçti göz açıp kapayana kadar..

Bugünse çok uzun yazabilecek takatim yok maalesef..

İyi şeyler paylaşmak, gittiğim restaurantları,

İzlediğim tiyatro oyunundan bahsetmeyi çok isterdim ama inanın

ruhum öyle yorgun ki..

Kolum kalkmıyor, içimden hiç birşey yapmak gelmiyor..

Depresyonun eşiğinde kendimi negatifliklere, hastalıklara,

üzüntülere kaptırmamak için çabalıyorum..

İsyankarım...

Yalnızlığıma..

Çevremin bu kadar kalabalık olmasına rağmen, kalabalıklar içinde yalnızım..

Eşimden ayrıyım bir kanadım kırık zaten..

Bir de tüm kötü haberler, olaylar üstüste gelmek için sözleşmişler ya..

Her günümden ders alırım ben; son günlerde de yaşadıklarımdan öğrendiğim birkaç not:

- Yalnız kalma..Birçok dost biriktir, ne zaman ihtiyaç duyacağın belli olmaz.

- Negatif insanları, haset olanları yanına yaklaştırma ne kadar yalnız kalsanda, çünkü kötülük bulaşıcıdır..

- İsyan etme; her zaman Allah'a sığın ne dileyeceksen ondan dile, el'den sana fayda bir yere kadar..

- Ağlamak geliyorsa içinden tutmayacaksın kendini, içine atmayacaksın hiç birşeyi..

Daha çook şey anlatmak, paylaşmak isterdim ama dediğim gibi

yorgunum..

En kısa zamanda iyi haberlerle aranıza dönmek üzere..